De Olifanten van Almere is de naam van een kunstwerk langs de autosnelwegen A6/A27 (knooppunt Almere) bij de Nederlandse stad Almere.
De beelden zijn een schepping van kunstenaar Tom Claassen, van wie veel beelden in de openbare ruimte staan. Het kunstwerk werd vervaardigd in opdracht van Rijkswaterstaat in het kader van de percentageregeling beeldende kunst (1%-regeling). Het kunstwerk werd op 11 december 1999 door minister Tineke Netelenbos onthuld. Toen stonden er slechts twee olifanten, omdat het project met veel tegenslag te kampen had. Zo waren er twee olifanten verbrand en was de werktent door storm vernield. In 2000 is het kunstwerk voltooid.
De vijf olifanten zijn gemaakt naar een voorbeeld in brons op schaal 1:23 van ongeveer 50 cm lang. De olifanten langs de snelweg zijn van enorme afmetingen: 11 meter lang en bijna 7 meter hoog, 40.000 kg per stuk. De beelden zijn weinig gedetailleerd en nogal plomp uitgevoerd. Veel voor olifanten kenmerkende details zoals de slurf en slagtanden ontbreken. Alleen de grote flaporen die aan de romp van de olifant kleven zijn te zien. Toch is het voor de meeste passanten vanzelfsprekend dat het om olifanten gaat.
De olifanten zijn voorzien van een anti-graffiti-laag. Desondanks werden ze vlak voor de inhuldiging beklad met politieke leuzen. In juni 2006 (wereldkampioenschap voetbal) werden ze oranje gesaust. Hierop volgde Claassens laconieke reactie: “Een onvoorstelbare vrijpostigheid“.
Tot zover de “officiële” beschrijving op wikipedia.
En dan nu het “èchte” verhaal waarom er op die plek voor olifanten werd gekozen.
Het verhaal wordt als volgt verteld: “Toen de polder net was opgeleverd, stond er uiteraard nog veel water en daarom werden dorstige, snelgroeiende bomen geplaatst. Die stonden redelijk dicht op elkaar en dus werd hun verdere groei belemmerd. De oplossing werd gevonden in het uitdunnen van het bomenbestand. Maar ja, hoe krijg je die stammetjes netjes uit het bos, over drassige zeeklei, zonder de bomen die blijven staan te beschadigen?
Een van de medewerkers van de uitvoerende dienst vond de oplossing in de National Geographic: “In 1900 leefden er in Thailand nog zo’n honderdduizend wilde en gedomesticeerde olifanten, tegenwoordig wordt hun totale aantal geschat op minder dan zesduizend. Veel getrainde olifanten zijn niet meer nodig in de bosbouw, maar deze kolossen zijn te tam om ze in het wild uit te zetten. Waar moeten de dieren heen als steden zich uitbreiden en hun habitat slinkt?”
Hij belde dus diverse bosbouwbedrijven op met de vraag: “verkoop je olifanten?”
Elke keer was de wedervraag: “waarvoor heb je ze nodig?” en elke keer meldde hij dat -ie dat zelf wel wist-.
Er was in Nederland geen olifant te koop, (overigens wèl kleine specifiek voor dat doel ontworpen tractoren, maar daar werd niet naar gevraagd) dus importeerde de dienst zelf een aantal olifanten uit Thailand. Deze werden een seizoen ingezet en dat liep op zich wel aardig.
Toen er echter een barre Nederlandse winter volgde, bleken de olifanten daar niet tegen te kunnen. Ze zijn allemaal overleden. “.
Het kunstwerk is daarmee ook een monument voor die gevallen olifanten.
Wat kunnen we leren uit dit verhaal?
Het lijkt zo makkelijk. Er is over alles wel een website met informatie in artikelen of blogs; er zijn overal handige filmpjes over hoe je een probleem aanpakt; Je kunt bijna elk product en elke dienst met elkaar vergelijken op eigenschappen en prijs. En toch worden vergissingen vaak snel gemaakt.
Hoe vaak verkoop jij een huis? Neem je dan een makelaar in de arm om de beste deal te helpen regelen? En zo zijn er natuurlijk heel veel voorbeelden te geven waar je een goed advies, een training of èchte hulp, nodig hebt. Het is daarom altijd verstandig om vragen te blijven stellen en naar antwoorden te blijven luisteren ook al heb je je mening al gevormd. Wellicht weet een specialist tóch een betere oplossing.