In 1838 maakten we in Nederland kennis met de arbeidsovereenkomst. De overeenkomsten van toen waren summiere regelingen en werden huurovereenkomsten genoemd. Ik hoef vast niet uit te leggen dat daarin weinig tot niets geregeld was voor de werknemer. Hier kwam in 1907 verandering in, toen de wet op de arbeidsovereenkomst werd geïntroduceerd. Dat daar veel weerstand op kwam kun je op je vingers narekenen. Hetzelfde jaartal is dan ook de start van de actieve overheidsbemoeienis – om toe te zien op naleving van die wet – die tot op de dag van vandaag voortduurt. Is dit verkeerd? Mijns inziens niet, de werknemer verdient immers bescherming en heeft naast plichten ook rechten. Daarnaast is het voor de werkgever ook een leidraad om medewerkers in dienst te nemen en hoeft hij niet elke keer opnieuw het wiel uit te vinden.
Was het met een arbeidsovereenkomst in 1907 moeilijk om een werknemer te ontslaan? Nee: een werkgever kon de overeenkomst eenvoudig opzeggen op grond van de vijfde afdeling van de wet op de arbeidsovereenkomst en daarmee was het ontslag een feit. In de Tweede Wereldoorlog werd het ontslagverbod geïntroduceerd en na de oorlog moesten werkgevers hun oude werknemers weer in dienst nemen. Dat was belangrijk voor…. VERDER LEZEN? KLIK HIER