“Weg met de functioneringsgesprekken”
Frank Wolterink (1953). Afgestudeerd als arbeids- en organisatiesocioloog houdt een pleidooi om de functioneringsgesprekken af te schaffen.
Hier een samenvatting van zijn pleidooi:
Vaak hoort hij het argument dat een leidinggevende aan niet meer dan 50 medewerkers leiding kan geven omdat het anders onmogelijk is om een keer per jaar met iedereen een functioneringsgesprek te houden. Het functioneringsgesprek is tot doel verheven, denkt hij.
Toen ik pas begon als personeelsfunctionaris waren functioneringsgesprekken helemaal in. Ik deed een onderzoek naar het effect van functioneringsgesprekken in een groot psychiatrisch ziekenhuis. Hoopvol als ik was over het effect van dit prachtige instrument, vond ik de resultaten schokkend.
“Gebeurt toch niets mee”.
“Door de vraagstelling worden verwachtingen gewekt die niet waar gemaakt worden”.
Wat me het meest bijbleef was de opmerking van de telefonist: “je bent een nummer en je blijft een nummer”.
De rest van dit artikel vind je hier: https://www.drielingh.nl/Personeelsgesprek/?p=542
Meestal worden leidinggevenden nog wel geschoold om functioneringsgesprekken te voeren, maar van medewerkers wordt verwacht dat ze dat zonder meer kunnen. Dat is lang niet altijd het geval. Hierdoor worden de gesprekken vaak als onbevredigend en als ongelijkwaardig ervaren en leiden ze niet tot concrete afspraken. De gesprekscyclus dreigt daardoor spaak te lopen.
Een goed lopende cyclus kan veel voordelen opleveren voor zowel de organisatie als de medewerker. Een medewerker die in staat is aan te geven wat hij wil en nodig heeft, is beter in staat zijn eigen wensen aan te laten sluiten bij de plannen van de organisatie waarmee beter ingespeeld kan worden op ontwikkelingen in de markt. De functioneringscyclus wordt zo een boeiende ontwikkelspiraal.
